মেচিন এম্ব্ৰয়ডাৰীৰ বাবে কেনেকৈ চাৰ্জ কৰিব পাৰি

ঘণ্টাৰ দ্বাৰা মূল্য নিৰ্ধাৰণ কৰাটো এটা ৰুকী ভুল। ছিৰিয়াছলি, আপুনি ইয়াত কেৱল মনহীনভাৱে চিলাই কৰা নাই; আপুনি শিল্প সৃষ্টি কৰি আছে। গতিকে মেচিন অপাৰেটৰৰ দৰে চাৰ্জ কিয় কৰিব লাগে? সত্যটো হ’ল, আপোনাৰ সময়ে জটিলতাক প্ৰতিফলিত কৰিব লাগে, কেৱল আপুনি মেচিনটো চলাই থকা মিনিটবোৰেই নহয়। প্ৰকল্পটোৰ এজন অভিজ্ঞ প্ৰ’ই জানে যে ২০ মিনিটৰ ডিজাইনৰ মূল্য ৬০ মিনিটৰ এটাতকৈ বহু বেছি হ’ব পাৰে, চিলাইৰ সংখ্যা আৰু জটিলতাৰ ওপৰত নিৰ্ভৰ কৰি। যদি আপুনি অকলে সময়েৰে চাৰ্জ কৰি আছে, তেন্তে আপুনি নিজকে চুটিকৈ কাটিছে।

উদাহৰণস্বৰূপে, এটা মানক এম্ব্ৰয়ডাৰী কৰা ল’গ’ৰ বিষয়ে কওঁ। এটা সাধাৰণ ল’গ’ই চিলাই কৰিবলৈ ১০ মিনিট সময় ল’ব পাৰে, কিন্তু যদি ইয়াৰ বাবে ১৫,০০০ বা তাতকৈ অধিক চিলাইৰ প্ৰয়োজন হয়, তেন্তে ই মূল্যৱান থ্ৰেড আৰু মেচিন টাইম ল’ব। এতিয়া, কাৰক সূতা খৰচৰ , যি ৰং আৰু ধৰণৰ ওপৰত ভিত্তি কৰি ভিন্ন হ'ব পাৰে, লগতে বিদ্যুত, ৰক্ষণাবেক্ষণ, আৰু মেচিনত পৰিধানৰ দৰে ওভাৰহেড। এতিয়াও ঘণ্টাৰ পিছত ঘণ্টা মূল্য নিৰ্ধাৰণ? ডাঙৰ ভুল।

এতিয়া যেতিয়া আমি চিলাইৰ জটিলতাৰ মাজত ডুব যাওঁ, তেতিয়া আমি এটা সম্পূৰ্ণ নতুন স্তৰ দেখিবলৈ পাওঁ। ২০,০০০ চিলাই থকা ডিজাইনে ঘন ১০,০০০-চিলাইৰ টুকুৰা এটাৰ দুগুণ সময় ল’ব পাৰে, প্ৰয়োজনীয় অতিৰিক্ত থ্ৰেডৰ কথা নকওঁৱেই৷ এইটো কেৱল মূল্যৰ ক্ষুদ্ৰ বৃদ্ধি নহয়—এইটো এটা গেম-চেঞ্জাৰ। যদি আপুনি এই উপাদানসমূহৰ কাৰক নোহোৱাকৈ ফ্লেট ৰেট চাৰ্জ কৰি আছে, তেন্তে আপুনি মূলতঃ বাদামৰ বাবে আপোনাৰ দক্ষতা প্ৰদান কৰিছে।

এচেকেণ্ডৰ বাবে বাস্তৱিক হওঁক: আপুনি প্ৰতিটো প্ৰকল্পৰ খৰচ নিখুঁতভাৱে অনুসৰণ কৰিছেনে? যদি আপুনি সামগ্ৰীৰ খৰচ (থ্ৰেড, বেকিং, ষ্টেবিলাইজাৰ) গণনা কৰা নাই, তেন্তে আপুনি ভুল কৰিছে। আপুনি ব্যৱসায় চলাই আছে, চেৰিটি নহয়। মই ইয়াক ভাঙি পেলাম: মানসম্পন্ন এম্ব্ৰয়ডাৰী থ্ৰেডৰ এটা স্পুল প্ৰায় ৪ ডলাৰ চলি থাকে, আৰু প্ৰজেক্টৰ ওপৰত নিৰ্ভৰ কৰি, আপুনি আধা স্পুল বা তাতকৈ অধিক ব্যৱহাৰ কৰিব পাৰে। সেইটো এটা মেটেৰিয়েল খৰচ যিটো আপুনি আওকাণ কৰিব নোৱাৰে। যদি আপুনি এটা বাল্ক অৰ্ডাৰত কাম কৰি আছে, তেন্তে আপুনি পৰিমাণৰ ৰেহাইৰ কাৰক হ’ব লাগিব আৰু সেই অনুসৰি আপোনাৰ মূল্য নিৰ্ধাৰণ সামঞ্জস্য কৰিব লাগিব। কাৰণ, কোনোৱেই বিনামূলীয়াকৈ কাম নকৰে, নহয়নে?

ইয়াত এটা কিকাৰ—আপোনাৰ মেচিন টাইম . ধৰি লওক আপুনি এটা বাণিজ্যিক গ্ৰেডৰ মেচিন ব্যৱহাৰ কৰিছে যাৰ দাম প্ৰায় ৫,০০০ ডলাৰ। 1,000 ঘন্টা ব্যৱহাৰত বিয়পোৱা, সেয়া প্ৰতি ঘণ্টাত $5 কেৱল মূল্য হ্ৰাসৰ বাবে। শক্তি খৰচ, ৰক্ষণাবেক্ষণ, আৰু মেৰামতি যোগ কৰক, আৰু আপোনাৰ মেচিনৰ খৰচ সূত্ৰৰ এটা অংশ হ'ব লাগে। সময়ৰ দ্বাৰা নহয়, প্ৰতিটো প্ৰকল্পৰ চাৰ্জ কৰিলে আপোনাক লোকচানৰ পৰা ৰক্ষা পৰিব। আপুনি সঁচাকৈয়ে ভাবেনে যে জটিল চিলাই থকা ৫০ মিনিটৰ প্ৰজেক্ট এটাৰ বাবে ১০ ডলাৰৰ চাৰ্জ এটা কাটিব? ব্ৰেক ইভেন কৰিলে ভাগ্যৱান হ’ব।

মুঠতে অন্ধভাৱে মূল্য নিৰ্ধাৰণ বন্ধ কৰক। প্ৰতিটো চিলাই, প্ৰতিটো মিনিট, প্ৰতিটো সামগ্ৰীৰ খৰচ ভালদৰে গণনা কৰিব লাগে। আপুনি এবাৰ আপোনাৰ সূত্ৰটো তললৈ নমাই দিলে, আপোনাৰ বিশেষজ্ঞতা আৰু সুনাম বৃদ্ধি হোৱাৰ লগে লগে ইয়াক সামঞ্জস্য কৰিবলৈ নাপাহৰিব। আপোনাৰ মূল্য কি তাক চাৰ্জ কৰক। আপুনি কেৱল এটা সেৱা বিক্ৰী কৰা নাই, আপুনি বছৰ বছৰ ধৰি চলি অহা অনুশীলন, দক্ষতা, আৰু শিল্পকলাৰ সামগ্ৰী বিক্ৰী কৰি আছে।

নিজকে কম বিক্ৰী কৰাটোৱেই হৈছে এই উদ্যোগত বিফল হোৱাৰ আটাইতকৈ দ্ৰুত উপায়। ছিৰিয়াছলি, আপোনাৰ দক্ষতাৰ মূল্য ইমান বেছি হ’লে কম মূল্যত বিক্ৰী কৰাটো কিয়? যেতিয়া আপুনি আপোনাৰ কামৰ মূল্য কম কৰে, তেতিয়া আপুনি আপোনাৰ গ্ৰাহকক কৈছে যে আপুনি আপোনাৰ সময়, অভিজ্ঞতা আৰু বিশেষজ্ঞতাক মূল্য নিদিয়ে। সেইটো কেৱল বেয়া ব্যৱসায় নহয়—এয়া সাধাৰণ মূৰ্খ। বাস্তৱতা? মানুহে যিটোৰ বাবে ধন দিয়ে তাক মূল্য দিয়ে। নিজকে এজন প্ৰ'ৰ দৰে মূল্য দিয়ক, আৰু আপুনি উচ্চ দৰমহা পোৱা, দীৰ্ঘম্যাদী ক্লায়েণ্টসকলক আকৰ্ষণ কৰিব।

উদাহৰণস্বৰূপে, এটা মাল্টি-হেড এম্ব্ৰয়ডাৰী মেচিন ছেটআপ বিবেচনা কৰক, যেনে 10-হেড এম্ব্ৰয়ডাৰী মেচিন . এই মেচিনবোৰৰ মূল্য ১৫,০০০ ডলাৰৰ পৰা ৫০,০০০ ডলাৰৰ ভিতৰত হ’ব পাৰে, বৈশিষ্ট্যৰ ওপৰত নিৰ্ভৰ কৰি। কিন্তু ইয়াত কিকাৰ: আপুনি সেইটোক আপোনাৰ মূল্য নিৰ্ধাৰণত কাৰক দিব লাগিব! আপুনি কাষ্টম এপাৰেল বনাবলৈ টপ-টায়াৰ টেক ব্যৱহাৰ কৰিছে, লেমনেড ষ্টেণ্ড চলোৱাৰ বাবে নহয়। এই মেচিনবোৰ সস্তীয়া বুলি ভাবিছেনে? ঠিক সেইমতে। সেইবোৰ নহয়। গতিকে আপোনাৰ সেৱাসমূহৰ কম মূল্য দিয়া বন্ধ কৰক।

লগতে, অভিজ্ঞতাই গুৰুত্বপূৰ্ণ . যদি আপুনি এই খেলত ৫, ১০, বা আনকি ২০ বছৰ ধৰি আছে, তেন্তে আপোনাৰ মূল্য নিৰ্ধাৰণে সেই কথা প্ৰতিফলিত কৰিব লাগে। আপুনি যেতিয়া বিশেষজ্ঞ হয় তেতিয়া ল'গ'ৰ বাবে ১০ ডলাৰ চাৰ্জ কৰাটো হাস্যকৰ। আপোনাৰ অভিজ্ঞতাই মূল্য যোগ কৰে । আপুনি প্ৰথমবাৰৰ বাবে ঠিক কৰি ক্লায়েণ্টৰ সময় আৰু মূৰৰ বিষ ৰাহি কৰি আছে। সেইটো অমূল্য বন্ধু। মূল্য নিৰ্ধাৰণ কৰাটো আপোনাৰ কষ্টোপাৰ্জিত দক্ষতাক আৱৰ্জনাত পেলোৱাৰ দৰেই। আপুনি যিমানেই বেছি দিনলৈ গৈ আছে, সিমানেই বেছি টকা ল’ব লাগে।

কেতিয়াবা বিবেচনা কৰিছেনে আপুনি প্ৰকৃততে আপোনাৰ এম্ব্ৰয়ডাৰীৰ সৈতে কিমানখিনি ডেলিভাৰী দিছে? মূল 'কেৱল চিলাই' পদ্ধতিৰ বাহিৰত চিন্তা কৰক। মেচিন ছেটআপৰ সৈতে 6-হেড এম্ব্ৰয়ডাৰী মেচিন , আপুনি কেৱল ল'গ' প্ৰিন্ট কৰা নাই—আপুনি উচ্চমানৰ, বিশদ ডিজাইনসমূহ ডাঙৰ ডাঙৰকৈ প্ৰস্তুত কৰিছে। আপুনি সৃষ্টি কৰা প্ৰতিটো টুকুৰাৰ অপৰিসীম মূল্য আছে। যদি আপুনি সেইটোৰ লগত মিলাবলৈ মূল্য নিৰ্ধাৰণ কৰা নাই, তেন্তে আপুনি ভুল কৰি আছে। আপোনাৰ মূল্য দেখুৱাবৰ সময় আহি পৰিছে।

আৰু নিজকে বোকা নপৰিব যে কম মূল্য নিৰ্ধাৰণে অধিক ক্লায়েণ্টক আকৰ্ষণ কৰিব। সেইটোৱেই উদ্যোগটোৰ আটাইতকৈ ডাঙৰ মিথ। যেতিয়া আপুনি আপুনি কৰিবলগীয়াতকৈ কম মূল্য লয়, তেতিয়া আপুনি দৰদামৰ বজাৰ কৰা লোকসকলক আকৰ্ষণ কৰে যিয়ে কেৱল দামৰ প্ৰতিহে গুৰুত্ব দিয়ে। এইবোৰ আপোনাৰ উচ্চমানৰ দক্ষতাৰ বাবে শীৰ্ষ ডলাৰ দিবলৈ ইচ্ছুক ক্লায়েণ্ট নহয়। উচ্চ দৰমহা পোৱা ক্লায়েণ্টসকলে আপোনাৰ প্ৰিমিয়ামৰ মূল্য নিৰ্ধাৰণৰ শলাগ ল’ব—তেওঁলোকে সস্তাত নহয়, গুণগত মান কিনিছে। আপোনাৰ মূল্য নিৰ্ধাৰণৰ সৈতে সাহসী হওক, আৰু যিসকলে আপোনাৰ কলাক সঁচাকৈয়ে শলাগ লয় তেওঁলোক তাত থাকিব।

প্ৰতিটো চিলাইৰ বাবে আপোনাৰ টকা খৰচ হয়। মেচিনৰ মূল্য হ্ৰাস কৌতুক নহয়। এটা বাণিজ্যিক এম্ব্ৰয়ডাৰী মেচিনৰ দৰে ১২টা মূৰৰ এম্ব্ৰয়ডাৰী মেচিন ৩০,০০০ ডলাৰৰ পৰা ৭০ হাজাৰ ডলাৰলৈকে যিকোনো ঠাইতে চলিব পাৰে। মডেল আৰু বৈশিষ্ট্যৰ ওপৰত নিৰ্ভৰ কৰি সেই খৰচ শ শ অৰ্ডাৰৰ মাজেৰে বিয়পাই দিয়ক, আৰু হঠাতে সেই ৭০,০০০ ডলাৰৰ মেচিনটো আৰু ইমান দামী যেন নালাগে। কিন্তু ইয়াত ধৰা পৰিছে—যদি আপুনি আপোনাৰ মূল্য নিৰ্ধাৰণৰ ক্ষেত্ৰত মেচিনৰ মূল্য হ্ৰাসৰ কাৰক হিচাপে কাম কৰা নাই, তেন্তে আপুনি মূলতঃ বিনামূলীয়াকৈ কাম কৰি আছে!

ভাঙি লওঁ আহক। এই ধৰণৰ এটা হাই-এণ্ড মেচিন প্ৰায় ৫,০০০ ঘণ্টাৰ এম্ব্ৰয়ডাৰী থাকিব পাৰে। লাইনত ৭০,০০০ ডলাৰৰ সৈতে, সেয়া কেৱল মূল্য হ্ৰাসৰ বাবে প্ৰতি ঘণ্টাত ১৪ ডলাৰ। ৰক্ষণাবেক্ষণৰ খৰচ যোগ কৰক (প্ৰতি বছৰে প্ৰায় ৫০০ ডলাৰ), আৰু আপুনি এতিয়া প্ৰতি ঘণ্টাত ১৫ ডলাৰত আছে। আপুনি এইটো আপোনাৰ ৰেটত অন্তৰ্ভুক্ত কৰিছেনে? যদি নাই, তেন্তে আপুনি সেই খৰচবোৰ খাই আছে, আপোনাৰ ক্লায়েণ্ট নহয়।

আৰু তাৰ পিছত, আপোনাৰ আছে থ্ৰেড আৰু মেটেৰিয়েল খৰচ । বাণিজ্যিক গ্ৰেডৰ মেচিনত ব্যৱহৃত হাই-এণ্ড পলিয়েষ্টাৰৰ দৰে শ্ৰেষ্ঠ থ্ৰেডৰ দাম প্ৰতি স্পুলত প্ৰায় ২ ডলাৰ। 15,000 চিলাই থকা এটা সাধাৰণ ডিজাইনৰ বাবে, আপুনি এটা স্পুল প্ৰায় 1/3 ব্যৱহাৰ কৰিব। ইয়াৰ অৰ্থ হ'ল আপুনি কেৱল থ্ৰেডৰ বাবে প্ৰতিটো ডিজাইনৰ বাবে প্ৰায় ০.৭০ ডলাৰ চাইছে। ষ্টেবিলাইজাৰ, বেকিং, আৰু কাপোৰ নিজেই নিক্ষেপ কৰক, আৰু আপুনি ইতিমধ্যে প্ৰতিটো প্ৰকল্পৰ বাবে $5 লৈ সামগ্ৰীৰ খৰচত ঠেলি দিছে। আপুনি এইটো আপোনাৰ মূল্য নিৰ্ধাৰণত কিয় ফ্যাক্টৰ কৰা নাই? যদি নহয়, তেন্তে আপুনি মাত্ৰ টকা পেলাই দিছে!

পাহৰি নাযাওঁ শ্ৰমৰ খৰচৰ কথা ৷ আপুনি কেৱল মেচিন অপাৰেটৰ নহয়—আপুনি এজন শিল্পী, টেকনিচিয়ান, আৰু এজন মেনেজাৰ সকলো এটাত গুটিয়াই লোৱা। আপোনাৰ সময় বিনামূলীয়া নহয়। যদি আপুনি 6-হেড মেচিন এটা চলাই আছে 6-হেড এম্ব্ৰয়ডাৰী মেচিন , আপুনি সম্ভৱতঃ কেৱল চিলাই কৰাই নহয়, সমস্যা সমাধান, ডিজাইন, বা পৰিকল্পনাও সময় খৰচ কৰি আছে। আপোনাৰ ঘণ্টাৰ হাৰে সেই অভিজ্ঞতাক প্ৰতিফলিত কৰিব লাগে। যদি আপুনি নিজকে প্ৰতি ঘণ্টাত ৫০ ডলাৰ দি আছে আৰু আপুনি এটা ডিজাইনত ৪ ঘণ্টা কাম কৰি আছে, তেন্তে কেৱল আপোনাৰ শ্ৰমৰ খৰচ ২০০ ডলাৰ। আপোনাৰ মূল্য নিৰ্ধাৰণত সেই কথা পাহৰি নাযাব!

এতিয়া, অভাৰহেডত কাৰক—বিজুলী, ভাড়া, আনকি ডিজাইনবোৰ ডিজিটেলাইজ কৰিবলৈ কম্পিউটাৰ চলোৱাৰ খৰচো। এটা সৰু বাণিজ্যিক এম্ব্ৰয়ডাৰী দোকানে হয়তো কেৱল ইউটিলিটিৰ ওপৰত প্ৰতিমাহে প্ৰায় ২০০ ডলাৰ খৰচ কৰিব পাৰে। আপুনি সম্পূৰ্ণ কৰা অৰ্ডাৰৰ সংখ্যাৰে সেইটো ভাঙি পেলাওক, আৰু হঠাতে আপুনি শক্তিৰ বিলৰ দৰে বস্তুৱে গিলি পেলোৱাৰ এটা উল্লেখযোগ্য অংশ চাই আছে। সেইটোক আওকাণ কৰি ৰুকী ভুল। এইবোৰ আপোনাৰ খৰচ, আৰু ইয়াৰ গুৰুত্ব আছে।

যদি আপুনি এতিয়াও এই সকলোবোৰ কাৰক বিবেচনা নকৰাকৈ নূন্যতমৰ ওপৰত ভিত্তি কৰি চাৰ্জ কৰি আছে, তেন্তে আপুনি মাত্ৰ টেবুলত টকা এৰি দিছে। ছিৰিয়াছলি, আপোনাৰ ব্যৱসায়ক গুৰুত্বসহকাৰে লোৱাৰ সময় আৰু সেই অনুসৰি চাৰ্জ কৰাৰ সময় আহি পৰিছে। যেতিয়া আপুনি আপোনাৰ মূল্য নিৰ্ধাৰণৰ ক্ষেত্ৰত মূল্য হ্ৰাস, বস্তুগত খৰচ, শ্ৰম, আৰু ওভাৰহেড অন্তৰ্ভুক্ত কৰিবলৈ আৰম্ভ কৰিব , তেতিয়া আপোনাৰ লাভ কিমান সোনকালে বৃদ্ধি পায় তাক লৈ আপুনি আচৰিত হ’ব। গতিকে আপুনি কিহৰ বাবে অপেক্ষা কৰি আছে? আপুনি যি পেছাদাৰীজনৰ দৰে মূল্য নিৰ্ধাৰণ আৰম্ভ কৰক!