วิธีการออกแบบเครื่องปัก

เครื่องเย็บปักถักร้อย ไม่ได้เป็นเพียงแค่หุ่นยนต์เย็บที่ไร้สติ-พวกเขาต้องการข้อมูลอย่างระมัดระวังเพื่อให้แน่ใจว่าการออกแบบของคุณออกมาดูดีที่สุด เมื่อคุณเข้าสู่การเย็บปักถักร้อยเครื่องหนึ่งในสิ่งแรกที่คุณต้องเข้าใจคือวิธีที่เครื่องตีความการออกแบบ ซึ่งแตกต่างจากการเย็บมือแบบดั้งเดิมเครื่องต้องการคำแนะนำที่แม่นยำและง่ายขึ้นและเชื่อใจฉันมันจะไม่ให้อภัยถ้าคุณส่งสิ่งที่ซับซ้อน

เครื่องจักรทำงานกับ การออกแบบแบบดิจิทัล ซึ่งเป็นชุดของจุดข้อมูลและคำสั่งตะเข็บ คุณไม่สามารถโยนกราฟิกเวกเตอร์แฟนซีลงในเครื่องและคาดหวังว่าจะรู้ว่าต้องทำอะไร นี่คือจุดที่ ดิจิทัล เข้ามาเล่น Digitizing เป็นกระบวนการของการแปลงงานศิลปะของคุณให้เป็นรหัสที่อ่านได้ด้วยเครื่องและเชื่อฉันถ้ามันทำผิดเครื่องจักรจะทำการออกแบบของคุณ

ดังนั้นอะไรที่ทำให้เครื่องจักรออกแบบเป็นมิตรกับการออกแบบ? มันคือทั้งหมดที่เกี่ยวกับความเรียบง่ายและความชัดเจน คิดเกี่ยวกับการออกแบบของคุณเป็นแผนงานสำหรับเครื่อง หากคุณเพิ่มรายละเอียดที่สลับซับซ้อนข้อความขนาดเล็กหรือเส้นซ้อนทับกันมากเกินไปเครื่องจะหายไป ตัวอย่างเช่นเมื่อออกแบบเครื่องปักในเชิงพาณิชย์ให้นับตะเข็บต่ำ เป็นการดีที่การออกแบบของคุณไม่ควรเกินสองสามพันเย็บเพื่อการดำเนินการที่สะอาด การออกแบบที่มีจำนวนตะเข็บมากเกินไปมักจะส่งผลให้เกิด การแบ่งเธรด หรือ ปัญหาความตึงเครียดของเธรด.

อีกสิ่งหนึ่งที่คุณควรพิจารณาคือ ทิศทาง เย็บ การ หากการออกแบบของคุณเกี่ยวข้องกับมุมที่แตกต่างกันคุณต้องตรวจสอบให้แน่ใจว่าการเย็บแผลทำงานในทิศทางที่ถูกต้อง เมื่อทิศทางการเย็บผิดพลาดคุณเสี่ยงต่อการสร้างข้อบกพร่องที่มองเห็นได้เช่นความตึงเครียดหรือความตึงเครียดที่ไม่สม่ำเสมอ นั่นคือที่ที่ digitizer ที่มีทักษะก้าวเข้ามาเพื่อให้แน่ใจว่าแต่ละส่วนของการออกแบบของคุณไหลตามธรรมชาติด้วยผ้า

อย่าลืม ผ้า ประเภท คุณเคยลองปักบนวัสดุเสื้อยืดยืดที่มีการออกแบบที่ทำสำหรับผ้าฝ้ายหนาหรือไม่? มันไม่ทำงาน! ผ้ายืดต้องมีการพิจารณาที่แตกต่างกัน - เย็บแผลและความตึงเครียดที่ปรับขึ้นเพื่อป้องกันไม่ให้การออกแบบยืดออกจากรูปร่าง คำนึงถึงน้ำหนักและพื้นผิวของผ้าเสมอเมื่อออกแบบการเย็บปักถักร้อย การออกแบบที่ใช้งานได้กับผ้าหนึ่งสามารถแยกออกจากกันได้อย่างง่ายดาย เชื่อใจฉันมันเป็นสิ่งที่คุณเรียนรู้วิธีที่ยากลำบาก

ในระยะสั้นเมื่อออกแบบเครื่องปักให้การออกแบบของคุณง่ายขึ้นบัญชีสำหรับการนับผ้าและตะเข็บและอย่าลืมปรับตามความสามารถของเครื่อง มันเกี่ยวกับการรู้ว่าเครื่องสามารถและไม่สามารถจัดการได้ รับสิทธิ์นี้และคุณก็เข้าใกล้การเป็นหลักแล้ว!

ลืมความคิดที่ว่าคุณสามารถตบเวกเตอร์แบบสุ่มลงในซอฟต์แวร์เครื่องปักของคุณและเรียกมันว่าการออกแบบ คุณทำไม่ได้ ถ้าคุณทำคุณจะยุ่งเหยิงเชื่อฉัน ในการเย็บปักถักร้อย การแปลงเป็นดิจิทัล เป็นทุกอย่างและเป็นทักษะที่แยกข้อดีจากมือสมัครเล่น

Digitizing เป็นกระบวนการของการแปลงงานศิลปะของคุณให้เป็นคำแนะนำพร้อมเครื่องจักร มันเป็นรูปแบบศิลปะและคุณต้องเข้าใจว่าประเภทตะเข็บแตกต่างกันอย่างไรกับผ้าที่แตกต่างกันอย่างไร ตัวอย่างเช่นตะเข็บผ้าซาตินใช้งานได้ดีสำหรับโครงร่าง แต่โยนลงบนผ้าที่มีน้ำหนักเบาและมันจะเป็นหายนะ คุณจำเป็นต้องรู้ว่าเมื่อใดที่จะเปลี่ยนเป็น ตะเข็บที่วิ่ง หรือแม้กระทั่ง ตะเข็บเติม ขึ้นอยู่กับประเภทผ้าและรายละเอียดการออกแบบ

มาพูดถึง ประเภทตะเข็บ ของตัวเอง หากคุณกำลังพยายามออกแบบตัวหนาด้วยการเติมขนาดใหญ่มันจะไม่ทำงานเว้นแต่คุณจะวางแผนที่ถูกต้อง คุณไม่สามารถโหลดความหนาแน่นและอธิษฐานได้ดี ใช้เครื่องมือซอฟต์แวร์ของคุณเพื่อปรับความหนาแน่นของตะเข็บ หนาแน่นเกินไปและการออกแบบของคุณจะเริ่มดึงผ้า หลวมเกินไปแล้วคุณจะเห็นช่องว่าง การค้นหาจุดหวานนั้นเป็นกุญแจสำคัญ

ในความเป็นจริงหนึ่งในความผิดพลาดที่ยิ่งใหญ่ที่สุดที่ฉันเห็นคือผู้คนลืมเรื่อง แผล เย็บ Underlay เป็นชั้นแรกของการป้องกัน มันป้องกันไม่ให้ผ้าขยับเปลี่ยนการออกแบบของคุณให้คงที่ การออกแบบของคุณจะล่มสลายลงในผ้าและการทำงานหนักทั้งหมดของคุณจะไม่มีอะไรเลย

เคยได้ยิน ' Stitch Path ' หรือไม่? ถ้าไม่ถึงเวลาที่คุณเรียนรู้ เส้นทางเย็บตะเข็บกำหนดลำดับที่เครื่องเสร็จแต่ละส่วนของการออกแบบของคุณ หากคุณไม่ได้วางแผนเรื่องนี้คุณอาจจบลงด้วยการทำให้ด้ายที่น่ารังเกียจการแบ่งสีหรือแม้แต่ปัญหาความตึงเครียด เส้นทางเย็บที่มั่นคงจะช่วยลดปัญหาเหล่านั้นโดยการทำให้มั่นใจว่าเครื่องเคลื่อนย้ายในลักษณะที่หลีกเลี่ยงการทับซ้อนและทำให้มั่นใจได้ถึงความตึงเครียดตลอด

ยกตัวอย่างเช่นการออกแบบโลโก้หลายสีบนเสื้อ หากเครื่องไม่ได้ตั้งโปรแกรมอย่างถูกต้องเพื่อสลับเธรดในเวลาที่เหมาะสมและในลำดับที่ถูกต้องคุณจะถูกทิ้งไว้โดยไม่เป็นมืออาชีพ นั่นเป็นเหตุผลที่งานของ Digitizer คือการทำให้แน่ใจว่าการเปลี่ยนแปลงแต่ละเธรดนั้นราบรื่นและไม่รบกวนการออกแบบขั้นสุดท้าย

การห่อมันขึ้นมา: การแปลงเป็นดิจิทัลที่ดีหมายถึงความสามารถในการคาดการณ์ปัญหาที่อาจเกิดขึ้นเช่นการแบ่งเธรดผ้า puckering และลำดับตะเข็บที่ไม่เหมาะสม หากคุณไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรคุณจะติดอยู่ในเฟสทดลองใช้ 'และข้อผิดพลาด ' ตลอดไป แต่ถ้าคุณได้รับสิ่งนี้คุณจะมีการเย็บที่สมบูรณ์แบบทุกครั้งไม่มีเหงื่อ

หากคุณเคยลองปักการออกแบบโดยละเอียดบนผ้าที่ไม่เหมาะกับมันคุณจะรู้ว่าสิ่งต่าง ๆ สามารถไปทางใต้ได้เร็วแค่ไหน ผ้าที่แตกต่างกันต้องการ ประเภทตะเข็บ ที่แตกต่างกัน และการปรับเธรดและการเพิกเฉยต่อสิ่งนี้จะนำไปสู่ภัยพิบัติ เชื่อใจฉันคุณไม่ต้องการจบลงด้วยการออกแบบที่ดูเหมือนว่าจะถูกเย็บโดยเครื่องบน Autopilot

สิ่งแรกที่ต้องจำคือ น้ำหนัก และ พื้น ผิว ผ้าผืนผ้าใบหนาต้องการวิธีการที่แตกต่างอย่างสิ้นเชิงจากผ้าไหมที่ละเอียดอ่อน สำหรับผ้าหนักให้ใช้ด้ายที่มีความแข็งแกร่งมากขึ้นเช่น โพลีเอสเตอร์ ซึ่งให้ความทนทาน บนผ้าที่ละเอียดอ่อนเช่นผ้าไหมหรือซาตินคุณต้องใช้ด้ายที่ละเอียดกว่าและนุ่มกว่าเพื่อป้องกันความเสียหายของวัสดุ ความผิดพลาดทั่วไปคือการพยายามใช้ด้ายเดียวกันกับทุกผ้า - ความคิดแบบแบด

ปัจจัยสำคัญอีกประการหนึ่งคือ ความ ของเธรด ตึงเครียด นี่อาจฟังดูง่าย แต่เป็นตัวเปลี่ยนเกม การปรับความตึงเครียดสามารถสร้างหรือทำลายการออกแบบ ตัวอย่างเช่นบนเนื้อผ้าที่หนักกว่าคุณอาจต้องคลายความตึงเครียดเพื่อให้แน่ใจว่าเธรดจะไม่ดึงแน่นเกินไป บนผ้าที่เบากว่าคุณจะต้องการความตึงเครียดที่เข้มงวดมากขึ้นเพื่อป้องกันการเย็บที่หลวมหรือไม่สม่ำเสมอ มีคนจำนวนมากพึ่งพาการตั้งค่าเริ่มต้นของเครื่อง - และนั่นเป็นความผิดพลาดของมือใหม่

จากนั้นมาพูดถึง เธรด ประเภท เธรดที่คุณเลือกมีผลกระทบอย่างมากต่อการออกแบบของคุณ ตัวอย่างเช่นหากคุณปักสิ่งที่ต้องใช้ความทนทานสูง (คิดว่าชุดทำงานหรืออุปกรณ์กลางแจ้ง) คุณจะต้องการโพลีเอสเตอร์หรือเส้นไนล่อนที่แข็งแรง สำหรับการออกแบบที่ต้องการความรู้สึกที่หรูหรามากขึ้นเช่นพระปรมาภิไธยย่อบนเสื้อเชิ้ตระดับไฮเอนด์ลองพิจารณา เรยอนด้าย ซึ่งมีเงาที่สวยงามและเรียบเนียน การเลือกด้ายที่ผิดสามารถทำลายความงามโดยสิ้นเชิง

อย่ามองข้าม ขนาดเข็ม เช่นกัน น้ำหนักผ้าที่แตกต่างกันเรียกขนาดเข็มที่แตกต่างกัน เข็มที่ดี (เช่น 75/11) เหมาะสำหรับผ้าเบา ๆ เช่นผ้าฝ้าย แต่เข็มที่หนากว่า (เช่น 90/14) เหมาะกว่าสำหรับยีนส์หรือผ้าใบ การใช้เข็มขนาดไม่ถูกต้องอาจทำให้เกิดการแบ่งด้าย, การเย็บที่ข้ามหรือแม้กระทั่งความเสียหายของผ้า

นี่คือตัวอย่าง: คุณจะไม่ใช้การตั้งค่าเดียวกันสำหรับแจ็คเก็ตและเสื้อยืด จำนวนตะเข็บ, underlay และความตึงเครียดจะต้องปรับแต่งสำหรับแต่ละ สถานการณ์ทั่วไปเกี่ยวข้องกับการทำงานกับ โพลีเอสเตอร์ ด้าย บนเสื้อยืด หากการออกแบบมีความหนาแน่นสูงเกินไปมันจะทำให้เกิดความซบเซา ถ้ามันหลวมเกินไปการออกแบบจะไม่ปรากฏให้เห็นเพียงพอ นั่นคือสิ่งที่การตั้งค่าที่ถูกต้องกลายเป็นรูปแบบศิลปะ

ในระยะสั้นการออกแบบที่เหมาะสมที่สุดสำหรับผ้าและเธรดที่แตกต่างกันไม่ได้เกี่ยวกับการขว้างอะไรมารวมกันและหวังว่ามันจะติดอยู่ มันเกี่ยวกับการทำความเข้าใจความต้องการเฉพาะของผ้าแต่ละผ้าและปรับการออกแบบของคุณตาม ทำสิ่งนี้ให้ถูกต้องแล้วคุณจะเห็นงานของคุณไปจาก 'ดีพอ ' ถึง 'ว้าว ' ดังนั้นคุณพร้อมที่จะเล่นเกมเย็บปักถักร้อยแล้วหรือยัง? ทิ้งความคิดของคุณไว้ด้านล่างและพูดคุยเกี่ยวกับสิ่งที่ทำงาน (หรือไม่ทำงาน) สำหรับคุณ